ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Κοινή ανακοίνωση

“Οι εκπρόσωποι της τρόικας, στην πρώτη τους επίσκεψη μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν τη δυσφορία τους για τα προβλήματα που υπάρχουν και τα εμπόδια που δημιουργούν οι προσφυγές και οι άλλες νομικές ενέργειες κατά της εκποίησης δημόσιας γης και υποδομών, καθώς και των φυσικών πόρων της χώρας...

...Προφανώς, δεν αρκέστηκαν στις διαβεβαιώσεις που πήραν από τους εκπροσώπους της νέας κυβέρνησης. Γι αυτό, επιδίωξαν και πραγματοποίησαν συνάντηση και με την ηγεσία του ΣτΕ, τη Δευτέρα 9/7.

Όπως προκύπτει από σχετικά δημοσιεύματα, το ενδιαφέρον της τρόικας επικεντρώθηκε σε υποθέσεις εκδίκασης ασφαλιστικών μέτρων και στην απλοποίηση των διαδικασιών για τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων, που αφορούν σε μεγάλα έργα, και για την έκδοση αποφάσεων περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Από την πλευρά τους, οι δικαστές έδωσαν διαβεβαιώσεις για γρήγορη εκδίκαση των υποθέσεων και για αποσυμφόρηση των εργασιών του ΣτΕ, με τη μεταφορά μιας σειράς υποθέσεων στα διοικητικά εφετεία.

Θεωρούμε ότι το γεγονός αυτό δεν μπορεί να περάσει ασχολίαστο. Ιδιαίτερα, όταν γνωρίζουμε ότι η έκβαση μιας σειράς σοβαρών υποθέσεων κρίνεται και από τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Στο μεγάλο αυτόν κατάλογο περιλαμβάνονται υποθέσεις, όπως οι εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική (υπάρχει προσωρινή διαταγή αναστολής εργασιών), η εκποίηση του Ελληνικού, η μεταβίβαση στο ταμείο αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) πλήθους ακινήτων, επιχειρήσεων και υποδομών του δημοσίου, η δημοπράτηση έργων διαχείρισης απορριμμάτων με κριτήριο το επιχειρηματικό όφελος, η υλοποίηση πληθώρας έργων βιομηχανικών ΑΠΕ σε δασικές εκτάσεις, η εφαρμογή των ειδικών χωροταξικών σχεδίων (βιομηχανίας, τουρισμού, ΑΠΕ) κ.λπ.. Υπάρχουν δύο σημαντικές πτυχές, που οφείλουμε να υπογραμμίσουμε:

• Αφ’ ενός, την ωμή παρέμβαση, που συνιστά η απροκάλυπτη άσκηση πίεσης στην, υποτίθεται, ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, εξωθεσμικών παραγόντων όπως είναι η τρόικα και οι εκπρόσωποί της
• Αφ’ ετέρου, την παθητική στάση της ηγεσίας του ΣτΕ, που φαίνεται να αποδέχεται την παρέμβαση και να θεωρεί φυσικό γεγονός και υποχρέωσή της την παροχή εξηγήσεων και διαβεβαιώσεων

Ξέρουμε πολύ καλά ότι οι δεσμοί ανάμεσα στη δικαστική και στην πολιτική εξουσία, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο ισχυροί, δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν. Αυτό δεν μας εμποδίζει να διεκδικούμε το δικαίωμα του κάθε πολίτη, συλλογικότητας ή φορέα στην απροκατάληπτη απονομή της δικαιοσύνης και στην ανεμπόδιστη εφαρμογή εκείνων των ρυθμίσεων, που έχουν ταυτιστεί με οικουμενικές αξίες και αποτελούν προϊόν μακρόχρονων, μεγάλων κοινωνικών αγώνων. Ούτε μπορούμε να σιωπήσουμε μπροστά σε φαινόμενα κραυγαλέων εξωθεσμικών παρεμβάσεων στο δημόσιο βίο, που στερούνται της στοιχειώδους κοινωνικής νομιμοποίησης, ακόμη και της τυπικής συνταγματικής νομιμοποίησης.

Είναι απολύτως σαφές ότι τις πολιτικές προϋποθέσεις τέτοιου είδους «εκτροπών» τις έχει δημιουργήσει η ίδια η κυβέρνηση, η οποία, ακολουθώντας τα βήματα των προηγουμένων, έχει προτάξει την εκπλήρωση των μνημονιακών δεσμεύσεων, όποιο κι αν είναι το τίμημα: στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, στην υγεία και στην απασχόληση, στο επίπεδο ζωής και στο περιβάλλον κ.λπ.. Γι αυτό και η δουλοπρεπής στάση της δεν περιορίζεται στην ανοχή της στις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. Η ίδια δέχεται αγόγγυστα κάθε είδους πιέσεις για την υλοποίηση συγκεκριμένων επενδυτικών σχεδίων από μεγάλους οικονομικούς ομίλους.

Είναι χαρακτηριστική η παρέμβαση του Καναδού πρέσβη για την απρόσκοπτη υλοποίηση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων χρυσού στη Β. Ελλάδα, όπως και αυτή του ευρωπαίου επιτρόπου για την άμεση δημοπράτηση των φαραωνικών εργοστασίων επεξεργασίας απορριμμάτων. Όπως, επίσης, χαρακτηριστική είναι και η προσαρμοστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Διότι, προφανώς, δεν είναι άσχετη ούτε η απόρριψη των ασφαλιστικών μέτρων για διακοπή των εργασιών στο ΧΥΤΑ Γραμματικού (με το ΥΠΕΚΑ σε ρόλο πρωταγωνιστή), ούτε η θετική προκαταρκτική περιβαλλοντική εκτίμηση και αξιολόγηση για το έργο της μεταλλουργίας χρυσού στις Σάπες της Ροδόπης, που δημοσιοποιήθηκαν τις τελευταίες μέρες.

Όσοι-ες έτρεφαν την ελπίδα υποψίας, έστω, αντίστασης, από τη μεριά της κυβέρνησης, στον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης των όποιων κοινωνικών δικαιωμάτων και αξιών αντιλαμβάνονται ότι έχουν διαψευστεί με παταγώδη τρόπο. Είναι, πλέον, φανερό ότι η επίθεση σε ότι έχει συνδεθεί με στοιχειώδη δημόσια και κοινωνικά χαρακτηριστικά θα ενταθεί. Η κοινωνία και οι πολίτες οδηγούνται σε συνθήκες εξαθλίωσης, τα δημόσια αγαθά λεηλατούνται και το περιβάλλον βιάζεται. Με ορατό τον κίνδυνο της περαιτέρω ενίσχυσης ακραίων φασιστικών αντιλήψεων, αλλά και φαινομένων «ανθρωποφαγίας» στις τάξεις των εργαζομένων. Στο όνομα της διεκδίκησης μιας θέσης εργασίας, θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης και ικανούς να ποδοπατήσουμε το διπλανό μας. Τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο «μέτωπο του χρυσού» στη ΒΑ Χαλκιδική, (όπου η «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ» δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τους εργαζόμενους σε αυτήν σαν ιδιωτικό στρατό ενάντια στους κατοίκους της περιοχής, δημιουργώντας κλίμα εμφυλίου πολέμου, υποσχόμενη, παράλληλα, «ανάπτυξη» και «θέσεις εργασίας»), είναι αδιάψευστος μάρτυρας αυτής της προοπτικής.

Σε αυτές τις συνθήκες, οι πρωτοβουλίες και οι κινηματικές δράσεις των πολιτών πιστεύουμε ότι έχουν να παίξουν το δικό τους αναντικατάστατο ρόλο:

• ενισχύοντας τις κοινωνικές αντιστάσεις σε τοπικό ή θεματικό επίπεδο, σε κρίσιμους τομείς, όπως οι εξορυκτικές δραστηριότητες, η διαχείριση απορριμμάτων, η ενέργεια, η υπεράσπιση του δημόσιου πλούτου κ.λπ..
• στηρίζοντας τις τοπικές κοινωνίες, με την ανάπτυξη συλλογικών δράσεων και την καταπολέμηση της λογικής των ατομικών λύσεων και της ανάθεσης
• διαμορφώνοντας, όπου αυτό είναι δυνατό, προτάσεις εναλλακτικών λύσεων με κοινωνικά χαρακτηριστικά, στον αντίποδα των πολιτικών της πλήρους εκχώρησης φυσικών και ανθρώπινων πόρων στο μεγάλο κεφάλαιο
• αναζητώντας τρόπους κοινής έκφρασης και κοινών δράσεων όλων των επιμέρους ρευμάτων κοινωνικής έκφρασης, στη βάση της αλληλεγγύης, της αμφισβήτησης της κατεστημένης αντίληψης για την ανάπτυξη και της προσπάθειας απαλλαγής από το πλέγμα των αντιλαϊκών δεσμεύσεων και ρυθμίσεων (πριν και μετά τα μνημόνια)”.

20/7/2012

Επιτροπή αγώνα για το μητροπολιτικό πάρκο Ελληνικού

Επιτροπή αλληλεγγύης στη Χαλκιδική

Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων